Ημέρα Σποράς
Ας σπείρουμε και ας αφήσουμε να βλαστήσουν
Εξω κάνει κρύο, τα δέντρα είναι ακόμη γυμνά και τα βράδια φυσάει ένας ψυχρός-ψυχρός άνεμος. Και μέσα σε αυτο το κρύο και το σκοτάδι αρχίζουν οι άνθρωποι της γης, με τα τραχιά χέρια να βάζουν τα πρώτα σποράκια στο χώμα.
… Αρχίζουν να σκέφτονται την ανοιξη και το καλοκαίρι και τους καρπούς που θέλουν να πάρουν το φθινόπωρο για να θρέψουν τον κόσμο. Μπροστά στην ξυλόσομπα ζέσταιναν το χειμώνα το κουρασμένο τους σώμα και άφηναν την ψυχή να ταξιδεύει. Να όμως που ήρθε ο Φλεβάρης να τους ταρακουνήσει:” Έϊ, η άνοιξη έρχεται!”…
Θέλω να φανταστείτε μαζί μου ένα παιδί που έρχεται στον κόσμο σαν ένα μικρό σποράκι.. Ο σπόρος αυτός έχει μέσα του όλες τις πληροφορίες για να γίνει αυτό που είναι να γίνει με την πάροδο του χρόνου. Διαφέρει από όλα τα άλλα σποράκια ακόμη και από τα όμοια του. Άλλα σποράκια είναι μεγάλα και σκληρά, αλλά μικρά σχεδόν τριχωτά, άλλα ανοιχτόχρωμα, σκουρόχρωμα, με εκατομμύρια σχήματα, γεύσεις, περιεχόμενα, χρώματα…. Όλα όμως έρχονται στη γη με στόχο να καρποφορήσουν. Μερικά δεν καταφέρνουν να βρουν πρόσφορο έδαφος και χάνονται. Το δικό μας σποράκι όμως φανταστείτε ότι βρίσκει εύφορη γη. Η βροχή το λούζει και ο ήλιος το ζεσταίνει και έτσι σιγά σιγά βγάζει γερές ρίζες και αρχίζει και μεγαλώνει με καμάρι. Το βλαστάρι γίνεται κορμός και όλο και μεγαλώνει, βγάζει κλαδιά, φύλλα, και μικρά παιχνιδιάρικα μηλαράκια. Γύρω του μεγαλώνουν μεγάλα δυνατά καρποφόρα δέντρα με ζουμερούς και μεγάλους καρπούς. Καθώς το παρατηρούν τα δέντρα αποφασίζουν πως δεν έχει νόημα να είναι έτσι και πως είναι ντροπή για τον κήπο τους. Θέλουν να το κάνουν σωστό δεντράκι, με φρούτα χρήσιμα για τους ανθρώπους. Βρίσκουν λοιπόν ένα δέντρο δάσκαλο, πρότυπο παίρνουν ένα κλαδί του και μετά με επιμονή κόβουν ένα ένα τα κλαδάκια του μικρού μας δέντρου. Με μαεστρία χαράζουν τον κορμό του και προσθέτουν το κλαδί πρότυπο/ το μπόλιασμα. Βάζουν κόλλα, σχοινιά, κορδέλες και το σφίγγουν σφιχτά. Όσο πόνο και να βιώνει το δεντράκι μας μια από τις πρωταρχικές του ανάγκες είναι η σύνδεση, να ανήκει στο σύνολο. Έτσι λοιπόν παρόλη την παραβίαση κάνει δικό του το νέο κλαδί και αρχίζει να δίνει τους καρπούς που τα άλλα δέντρα ήθελαν.
Αυτή είναι η υπάρχουσα εκπαίδευση και ο τρόπος μάθησης μας. Όλη η εκπαίδευση πάνω στον πλανήτη βασίζεται να δημιουργήσει συγκεκριμένες συμπεριφορές, συγκεκριμένα μοτίβα, συγκεκριμένους τρόπους αντίδρασης… Είτε στο σχολείο είτε στο σπίτι, είτε στην κοινωνία μας. Και είναι λυπηρό γιατί εστιάζει μόνο στον καρπό. Δεν βλέπουμε τι ομορφιά θα μπορούσε να φέρει το δέντρο μας, τι σκιά θα μπορούσε να προσφέρει, ή ότι θα μπορούσε να είναι ένα μέρος για να φιλοξενήσει πολλή ζωή, για παιχνίδι…… Αν δεχτούμε ότι κάθε άνθρωπος είναι μια μοναδική μη επαναλαμβανόμενη οντότητα, αυτό σημαίνει ότι και η εκπαίδευσή του θα πρέπει να έχει το γνώρισμα ότι θα πρέπει να απευθύνεται σε αυτό το παιδί, αυτά τα ταλέντα και αυτές τις αδυναμίες που φέρει μαζί του… Δεν υπάρχουν δύο όμοια όντα, όπως δεν υπάρχουν δύο ίδια δέντρα και δυο ίδια ζώα.
Αυτή τη συζήτηση την είχα με την αγαπημένη μου Χριστίνα (Χρυσοχοΐδου) από τους Ιχθυς, την ομάδα κολύμβησης, σε μια εθελοντική δράση καθώς κοιτούσαμε ποιο είναι το καλό των παιδιών. Και αυτή η απλή σκέψη είναι αυτή που μας φέρνει κοντά και μας ενώνει. Τα παιδια μας, τα παιδιά όλων μας να μεγαλώσουν ελευθερώνοντας το σώμα, το συναίσθημα, το νου και το πνευμα που φέρουν! Τα παιδιά μας να μεγαλώνουν με υγεία, χωρίς να τα τραυματίζουμε, όπως συμβαίνει πολλές φορές κατα τη διάρκεια των παιδικών τους χρόνων. Να χαιρόμαστε την γονεϊκότητα και την παιδαγωγική πράξη, να χαιρόμαστε που είμαστε άνθρωποι και ψυχές που μεγαλώνουμε οι ίδιοι με αγάπη.
Αποφασίσαμε λοιπόν να εργαστούμε μαζί στη Θεσσαλονίκη με το υπέροχο εκπαιδευμένο προσωπικό της ομάδας κολύμβηση Ιχθυς που ειδικεύεται στο σώμα, στο νερό και στο bonding, με φυσιοθεραπευτές, εργοθεραπείες και μαλάξεις. Εγώ θα συνεχίσω να προτείνω τις βαθιές συστημικές για όλη την οικογένεια, θεματικές ομάδες και εργαστήρια, προσωπικές και οικογενειακές συνεδρίες είτε από κοντά είτε μέσω διαδικτύου.
…. Τα σώματα, τα συναισθήματα, οι σκέψεις αλληλεπιδρούν. Ένα θέμα που μπορεί να προκύπτει σε μία οικογένεια ή σε ένα σύστημα εμείς θα το προσεγγίζουμε σε όλα τα επίπεδα, Φροντίζουμε να αλλάξουμε όλο το πεδίο έτσι ώστε να επέλθει ισορροπία, υγεία, χαρά, ελευθερία.
Στο σώμα με:
→ Επαφή με το νερό, Bonding (σύνδεση και επανασύνδεση ) με τη μητέρα και το παιδί
→ Φυσιοθεραπείες
→ Εργοθεραπείες
→ Βεντούζες
→ Γιόγκα
→ Βιοσυντονισμός
Στη ψυχή με:
→ προσωπικές και οικογενειακές συνεδρίες (με συζητήσεις αλλά και μέσα από την τέχνη)
→ Συστημικές αναπαραστάσεις
→ Με δράσεις στη φύση
Στο νου με:
→ Θεματικές ενότητες, στις οποίες μάλιστα σας καλούμε να μας πείτε ποιό ή ποια θέματα είναι αυτά που σας αφορούν
Ενδεικτικα οι θεματικες ενοτητες και τα εργαστηρια που μπορουμε να κανουμε μαζι:
⇒ Ενσυναίσθηση, το οξυγόνο των σχέσεων
⇒ Επικοινωνία, το Α και το Ω
⇒ Ρυθμός είναι ζωή,ασφάλεια και υγεία για όλη την οικογένεια
⇒ Φύση…πολλή φύση, ο μεγάλος δάσκαλος
⇒ Όρια και ελευθερία, ουσιαστικά μια ενδοσκόπηση
⇒ Μοναχοπαίδια, αδέλφια ή παιδιά του κόσμου
⇒ Άγχος και ιδεαλισμός
⇒ Ιδιαίτερα παιδιά με ιδιαίτερα χαρίσματα είμαστε όλοι μας
⇒ Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και σχέσεις
⇒ Το περιβάλλον του παιδιού/έμπρακτη αγάπη
Φυσικά οι θεραπείες στο σώμα, στα συναισθήματα και στο νου δεν είναι ξέχωρα μεταξύ τους.
Όλα αλληλεπιδρούν στο όλο.
Για παράδειγμα ένα μασάζ κάνει το παιδί να νιωσει χαλάρωση, να συνειδητοποιήσει το σώμα του και να μπορεί να σκεφτεί πιο ψύχραιμα ή μια οικογενειακή συνεδρία να φέρει γνώση και επίγνωση, πέρα από τα συναισθήματα που θα βιώσει και θα βοηθήσει το σώμα να γειωθεί.