Αποχαιρετάμε μερικούς κρίκους της αλυσίδας μας!

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν δύο πολύχρωμα λουλούδια σε ένα πανέμορφο λιβάδι. 

Ένα μικρό και άπειρο λουλούδι κι ένα μεγαλούτσικο και πιο σοφό…

Περνούσαν χαρούμενα και γελαστά τις ηλιόλουστες μέρες τους στον κάμπο, ώσπου μια μέρα άρχισε να βρέχει… Το μικρό λουλούδι, που για πρώτη φορά βίωνε βροχή στη ζωή του, άρχισε να κρυώνει, να κλαίει και να παραπονιέται…

• Δε θέλω τη βροχή… Με πονάει και με κρυώνει και φοβάμαι… Μόνο τον ήλιο θέλω!

Και με βαθιά σοφία, γυρνάει το μεγάλο λουλούδι και λέει στο μικρό:

• Μερικές φορές, γλυκό μου πλασματάκι, δε γίνεται αυτό που θέλουμε, αλλά αυτό που χρειαζόμαστε… Η φύση γνωρίζει και τώρα θα γνωρίζεις κι εσύ…

 Η βροχή, όσο κι αν μας πονάει, μας ποτίζει, μας δροσίζει, μας μεγαλώνει κι εν τέλει μας δυναμώνει. Σε λίγο καιρό να δεις που θα απολαμβάνεις τη βροχή!

Κι έτσι το μικρό λουλούδι, άρχισε να βλέπει τη βροχή με άλλο μάτι… Και πια ο πόνος δεν ήταν και τόσο μεγάλος… Αφέθηκε με εμπιστοσύνη στο σχέδιο της φύσης κι άρχισε να απολαμβάνει το μεγάλωμα και το παιχνίδι της ζωής.

Έτσι κι εμείς πριν από μερικές εβδομάδες, υποδεχτήκαμε πολλή βροχή στην ομάδα μας…  Αποχαιρετήσαμε μέσα από μια ψυχρή πλατφόρμα συνδιασκέψεων(!) σχεδόν 20 κρίκους από την αλυσίδα της ομάδας μας… κι αυτό φυσικά μας κόστισε πολύ ψυχικά..

Όμως αν αφεθείς με εμπιστοσύνη και μείνεις στη χαρά και στην αγάπη που μοιραστήκαμε όλα αυτά τα χρόνια, αρχίζεις και βλέπεις με πιο αισιόδοξο μάτι, όλα τα θαύματα που έρχονται για όλους… 

Αγαπητά παιδιά, ήταν τιμή μας να συνεργαστούμε μαζί σας… Σας ευχαριστούμε για τον ιερό χρόνο που αφιερώσατε με τόση προσήλωση, αγάπη και γνώση στον Ιχθύ και στα παιδιά του. Είμαι σίγουρη πως όπου κι αν επιλέξετε να εστιάσετε, από εδώ και στο εξής, θα μεγαλουργήσετε! Και ποιος ξέρει; Ίσως οι δρόμοι μας ξανασυναντηθούν, όταν ο καιρός θα είναι κατάλληλος.

Είστε ελεύθεροι να πετάξετε τώρα, ακόμη πιο ψηλά, αλλά και πιο δυνατοί και σοφοί, να απολαμβάνετε, όποια βροχή βρεθεί στο δρόμο σας. Είμαστε σίγουροι γι αυτό.

Σας ευχαριστούμε από καρδιάς…