Κολυμβητές με πιπίλα!

Κολυμβητές με πιπίλα

Κατεβαίνουν από την κούνια τους, φορούν το μαγιό τους και
βουτούν στην πισίνα.Κάποιοι από τους μικρούς αθλητές
αυτού του ρεπορτάζ ξέρουν να κολυμπούν πριν ακόμα
περπατήσουν!

Από την Ελένη Δασκαλάκη

Η μέρα που πήγα για το ρεπορτάζ στο κλειστό κολυμβητήριο
του Ολυμπιακού Σταδίου ήταν βροχερή και κρύα. Μια τυπική
χειμωνιάτικη μέρα. Με δυσκολία πήρα την απόφαση να βγω
από το σπίτι μου και αναρωτιόμουν ποιος γονιός θα πήγαινε
το μωρό του στο κολυμβητήριο χειμώνα καιρό. Όταν όμως
έφτασα εκεί, η διάθεσή μου αμέσως βελτιώθηκε. Λίγο η
γαλάζια αντανάκλαση του νερού που μου έφερε στο μυαλό την
καλοκαιρινή θάλασσα, λίγο τα ανέμελα γέλια των μικρών που
κολυμπούσαν κεφάτα σε σειρές, λίγο οι κοπέλες της
συγχρονικής κολύμβησης που έκαναν εκείνη την ώρα την
προπόνησή τους τραβώντας τα βλέμματα επάνω τους, άρχισα
να χαίρομαι την επίσκεψή μου αυτή.

Ψάχνοντας την πισίνα του baby swimming αντίκρισα μια
ζεστή και χαριτωμένη εικόνα. Η πολυγωνική πισίνα σε
μέγεθος ιδανικό για παιδιά από 9 μηνών έως 3 ετών,
κλεισμένη σε τζαμαρία για να παραμείνει ζεστή η
ατμόσφαιρα, τα μωρά να πλατσουρίζουν κυνηγώντας
πολύχρωμες πλαστικές μπάλες και τα μεγαλύτερα παιδιά να
επιδεικνύουν στους περήφανους γονείς άτσαλες βουτιές, όλα
μαζί ήταν αρκετά για να ξυπνήσουν τη μαμά μέσα μου και να
σκεφτώ μήπως πρέπει να φέρω και εγώ το γιο μου στο baby
swimming του Αθλητικού Ομίλου Νηρέα Χαλανδρίου. “Πρέπει
να είσαι από το περιοδικό. Είμαι η Μαργαρίτα, η
προπονήτρια των μικρών. Θα μιλήσουμε όμως αργότερα γιατί
όπως βλέπεις τα μωρά δεν κρατιούνται” μου συστήθηκε η
χαμογελαστή κοπέλα και έσπευσε αμέσως στην πισίνα.
Πραγματικά δύο κοριτσάκια, λίγο μεγαλύτερα του ενός
έτους, είχαν βάλει τα ολόσωμα μαγιό τους και περίμεναν
ανυπόμονα στην άκρη της πισίνας να τα βάλει η Μαργαρίτα
στο νερό.

Η μία από τις δύο μικρούλες, η Μαρίνα, με το
που έφυγε από την ασφαλή αγκαλιά της μαμάς έβαλε τα
κλάματα. Η μαμά της, πολύ πιο ήρεμη από εμένα, την
επιβράβευε κάθε φορά που ανάμεσα στις γκρίνιες της
έσπρωχνε την μπάλα ή έκανε μπάνιο στο μωρό- κούκλα, όπως
της είπε η προπονήτρια. Όταν απομακρυνθήκαμε για να
ηρεμήσει ευκολότερα η μικρή, βρήκξα την ευκαιρία να
μιλήσω με τη μαμά της. “Η Μαρίνα είναι δεξαέξι μηνών και
αυτό είναι το έκτο της μάθημα. Το να τη φέρω σε επαφή με
το νερό και το κολύμπι ήταν δική μου επιθυμία και
απόφαση, αφού άλλωστε η ίδια είναι μικρή ιγα να μπορεί να
εκφράσει τη γνώμη της. Τo ότι κλαίει αυτή τη στιγμή που
είναι με την προπονήτρια δε θα με κάνει να τη σταματήσω.
Κι αυτό γιατί στο σπίτι, την ώρα που την ετοιμάζω, τρέχει
να φέρει το μαγιό της, ανακοινώνει σε όλους ότι εμείς
τώρα πάμε στο “κογκό” -η λέξη που έχει για το
κολυμβητήριο – και γενικά δείχνει χαρούμενη που θα έρθει.
Αν κάποια στιγμή βέβαια τη δώ να δυσανασχετεί ή να μή
θέλει να ξεκινήσουμε, τότε θα σεβαστώ την άρνησή της.
Όταν έμαθα ότι υπάρχουν τμήματα κολύμβησης για τόσο μικρά
παιδιά ενθουσιάστηκα, γιατί το κολύμπι είναι κάτι που μου
αρέσει κι εμένα ιδιαίτερα. Στόχος μου δεν είναι να την
οδηγήσω στον πρωταθλητισμό. Επιθυμία μου είναι να την
ωθήσω στον αθλητισμό, σε έναν υγιεινό τρόπο ζωής και
σκέψης.

Πριν ξεκινήσουμε το κολυμβητήριο ο παιδίατρος μου έδωσε
τη συγκατάθεσή του και ήταν σύμφωνος ότι το κολύμπι ήταν
κάτι θετικό για τη Μαρίνα…”.
Η Ειρήνη, 3 ετών, έρχεται στο κολυμβητήτριο από το
Σεπτέμβριο και η εξοικείωσή της είναι φανερή. Κάνει
βουτιές σκέρτσα, ανοίγει τα μάτια της μέσα στο νερό και
κολυμπά ακόμη και χωρίς τα σωσιβιάκια της.
“Έφερνα το μεγαλύτερο γιό μου στο κολυμβητήριο οπότε ήταν
φυσικό να φέρω και την Ειρήνη”, μου εξηγεί ο μπαμπάς της
3χρονης Ειρήνης και του 5χρονου Κωνσταντίνου που
κολυμπάει με τα μεγάλα παιδιά. “Αφού ζούμε σε μιά χώρα
που την περιβάλλει θάλασσα, πιστεύω ότι τα παιδιά μας
πρέπει να μάθουν να συμβιώνουν με το νερό. Είναι
υπερβολικά τα ποσοστά των Ελληνόπουλων που δεν ξέρουν
κολύμπι αλλά και γενικότερα των ανθρώπων που πνίγονται
κάθε καλοκαίρι στη θάλασσα. Έτσι με το να φέρω τα παιδιά
μου για να μάθουν να κολυμπούν σωστά, πιστεύω ότι τους
εξασφαλίζω ένα σημαντικό ποσοστό ασφάλειας για τη ζωή
τους. Από την άλλη πλευρά βλέπουμε ότι τα παιδιά που ζούν
στην Αθήνα, κλεισμένα μέσα στο σπίτι, δεν έχουν πολλές
ευκαιρίες για εκτόνωση και δραστηριότητα που τους είναι
τόσο απαραίτητη.

Έτσι το κολυμβητήριο είναι για μας μια
καλή επιλογή. Το κολύμπι είναι μια διέξοδος για την
ενεργητικότητα που έχουν μέσα τους τα παιδιά και οι
συνθήκες της καθημερινότητάς μας δεν τα βοηθούν να
εκτονώσουν. Κρίνοντας από το γιο μου, που είναι λίγο
μεγαλύτερος και κολυμπάει περισσότερο καιρό, είναι φανερό
πόσο τον έχει βοηθήσει η άθληση. Στα πέντε του κολυμπάει
άνετα χωρίς σωσίβιο, το κορμί του έχει αρχίσει να αποκτά
σωστές γραμμές και το κυριότερο είναι ότι του αρέσει πολύ
το κολύμπι και το αποζητά. Το ίδιο πιστεύω ότι γίνεται
και με την Ειρήνη, κι ας είναι ακόμη μιρκή”.
Μακροβούτια με την… πάνα

Όση ώρα μιλάμε με τον πατέρα της Ειρήνης δύο αδελφούλες
καταφθάνουν. Η Μαργαρίτα παίρνει αγκαλιά τη μικρότερη και
μαζί αρχίζουν τα παιχνιδάκια και τις βουτιές. Σε μια
στιγμή βλέπω την προπονήτρια να κάνει βουτιά στο μωρό κι
εκεί που περιμένω να βγει από το νερό… κλαίγοντας, αυτό
αρχίζει να γελάει. Η μαμά του κοιτάζει με σιγουριά και
χαμογελάει και αυτή.

‘Τα πολύ μικρά μωρά, αφού ξεπεράσουν το φυσικό τους φόβο,
που είναι κυρίως για το άγνωστο πρόσωπο με το οποίο
βρίσκονται ξαφνικά αγκαλιά μέσα στο νερό, θυμούνται
ενστικτωδώς την επαφή με το νερό, όπως τη βίωσαν στην
κοιλιά της μαμάς τους. Τα μωρά έχουν ακόμη αυθόρμητα
αντανακλαστικά για το κολύμπι και την αναπνοή μέσα στο
νερό, κάτι που στα μεγαλύτερα παιδιά χρειάζεται να το
μάθουμε με προσοχή και υπομονή”, λέει η γυμνάστρια που τα
προπονεί.
“Δεν είναι επικίνδυνο να φέρω, ας πούμε, το μωρό μου, που
είναι σχεδόν εννέα μηνών, για να μάθει μπάνιο”, τη ρωτάω.
“Τα μωρά και τα μικρά παιδιά τα κρατάει αγκαλιά ο
προπονητής όλη την ώρα που είναι μέσα στην πισίνα. Όταν
αρχίσουν να συνηθίζουν και να εξοικειώνονται, τα
απομακρύνουμε από την αγκαλιά μας, πάντα όμως κρατώντας
τα γερά. Τότε τα μωρά αρχίζουν να κάνουν βουτιές με τα
μάτια ανοιχτά και να απολαμβάνουν την επαφή με το νερό,
Τα παιδιά ηρεμούν και χαλαρώνουν κι επιπλέον μετά το
κολύμπι είναι κουρασμένα και κοιμούνται πολύ εύκολα.
Πάντως η μεγαλύτερη δυσκολία σε όλες τις ηλικίες δεν
είναι τόσο το νερό, όσο η επαφή με την προπονήτρια, που
έιναι ένας ξένος άνθρωπος που το παιδί χρειάζεται χρόνο
για να συνηθίσει.

Γι’ αυτό και στα πρώτα μαθήματα τα
περισσότερα παιδιά κλαίνε. Σε αυτές τις περιπτώσεις
προσπαθώ να γνωριστούμε λίγο έξω από την πισίνα και στη
συνέχεια τα κραταω αγκαλιά και περπατάμε γύρω γύρω στο
σημείο που πατώνουν, για να νιώθουν περισσότερη ασφάλεια.
Αφού όμως ξεπεράσουν τον αρχικό τους φόβο, τα περισσότερα
απολαμβάνουν το κολύμπι και δε θέλουν να βγούν από την
πισίνα”.
Θυμάμαι μια συζήτηση σχετικά με τη μοναδική σχέση που
έχουν τα παιδιά με το νερό που είχα κάνει με την Βίκυ
Ζέρβα: “Για τα μωρά το νερό είναι κάτι πολύ οικείο, ένα
από τα αγαπημένα τους παιχνίδια. Η επαφή με το νερό
προσφέρει στα παιδιά ηρεμία. Επιπλέον το παιχνίδι μαζί
του τους δίνει και πρακτικές γνώσεις σχετικά με τη φύση
του, όπως επίσης τα βοηθάει να μάθουν να συντονίζουν τις
κινήσεις τους. Τα παιδιά παίζοντας με το νερό
ανακαλύπτουν τις ιδιότητες του: Μπορείς να το βάλεις
σ’ένα δοχείο και να παρει το σχήμα του, αλλά παραμένει το
ίδιο όπου κι αν βρίσκεται. Αυτό υποσυνείδητα τα βοηθά να
αντιληθφούν τον εαυτό τους, ότι έτσι κι εμείς μπορούμε να
προσαρμοστούμε σε διαφορετικές καταστα΄σεις παραμένοντας
ίδιοι. Αυτή η υποσυνείδητη γνώσεη είναι πολύτιμη για τη
συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού και τις διαπροσωπικές
του σχέσεις”.

Από τη θεωρία στην πράξη

Όταν είδα τον 3χρονο Χαράλαμπο να ετοιμάζεται για το
μάθημά του, αμέσως ενθουσιάστηκα. “Αυτός είναι δικός
μας”, σκέφτηκα, εννοώντας ότι έχει την ίδια ηλικία με το
γιό μου τον Βαλέριο. Με πολύ ενδιαφέρον τον παρακολούθησα
να προσπαθεί με πείσμα να κολυμπήσει χωρίς σωσίβια, να
κάνει βουτιές σφίγγοντας τα χεράκια του ενωμένα και με
ζήλια έβλεπα τη μαμά του να τον καμαρώνει. Με έναν
μυστικό κώδικα που έχουν οι μαμάδες για να
αναγνωρίζονται, στα γρήγορα περάσαμε από τον πληθυντικό
του ρεπορτάζ στο φιλικό ενικό δύο γυναικών με συνομήλικα
παιδιά, αφού και τα δεύτερα παιδιά μας, έχουν γεννηθεί με
διαφορά λίγων ημερών. “Ο χαράλαμπας έχει ξεκινήσει το
κολυμβητήριο εδώ και τρεις μήνες περίπου και του άρεσε
από την αρχή η επαφή με το νερό. Ενώ πολλά παιδιά απότι
λένε οι προπονήτριες, κλαίνε ή δυσανασχετούν στα πρώτα
μαθήματα, ο Χαράλαμπος από την πρώτη στιγμή φάνηκε να το
ευχαριστιέται και μάλιστα πολύ γρήγορα σημείωσε πρόοδο”,
λέει η μητέρα του.

“Τις μέρες που δεν τον φέρνω του λείπει πολύ. Είναι ένα
ζωηρό παιδί και είναι φανερό ότι έχει ανάγκη να
εκτονωθεί, να διοχετεύσει την ενεργητικότητά του. Έτσι
τις μέρες που ερχόμαστε στο κολυμβητήριο είναι πιο ήρεμος
και πιο χαλαρός. Όταν μάλιστα υπάρχει κι ένα καινούριο
μωρό στο σπίτι, το μεγαλύτερο παιδί χρειάζεται έναν
“αντιπερισπασμό” που θα το κάνει να αισθάνεται περήφανο
και σίγουρο για τον εαυτό του, αλλά και θα το βοηθά να
ξοδέψει την ενεργητικότητά του”.
Η δουλειά έχει τελειώσε, το υλικό του ρεπορτάζ είναι
αρκετό, εγώ όμως αρνούμαι να φύγω. Χαζεύω τα παιδιά που
παίζουν, μαθαίνουν και κάνουν φίλους μέσα στο νερό. Είναι
πολύ σημαντικό να ξεκινήσουν νωρίς τον αθλητισμό. Έτσι
βάζουμε τα θεμέλια για να αγαπήσουν την άσκηση και την
υγιεινή ζωή, να τα θεωρούν κομμάτι της ζωής τους, που
αύριο μπορεί να τα προσατέψει από διάφορες κακοτοπιές”,
μου λέει η προπονήτρια σα να διαβάζει τις σκέψεις μου.
“Μπορείς, ξέρεις, να φέρεις το παιδί για ένα 10λεπτο
δοκιμαστικό χωρίς να το γράψεις. Από την πρώτη του
αντίδραση θα μπορέσουμε να καταλάβουμε αν θα του αρέσει
το κολυμβητήριο”.

Θα ξεκινήσουμε κολυμβητήριο γιατί…

Μέσα από το παιχνίδι με το νερό τα παιδιά μαθαίνουν να
επιπλέουν και να κάνουν πρώτα βήματα τεχνικής για το
κολύμπι.
Το κολύμπι είναι η καλύτερη γυμναστική για τα μικρά
παιδιά που δεν επιτρέπεται να κάνουν άλλα είδη
γυμναστικής.
Ενισχύεται η σωματική τους διάπλαση, η αναπνευστική τους
ικανότητα, η καρδιακή λειτουργία, βελτιώνεται η στάση και
η θέση του σώματος.
Ψυχολογικά επίσης βοηθά τα παιδιά να ξεπεράσουν τους
φόβους τους κι αποκτούν θάρρος κι αυτοπεποίθηση και
γίνονται πιο αυτόνομα.
Τα παιδιά που γυμνάζονται αρρωσταίνουν λιγότερο και δεν
κολλάνε εύκολα παιδικές αρρώστιες